Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

Δρ Βλαδίμηρος - Τα πλοία + Απάθεια (demo - free download)



Ένα τραγούδι που έγραψα το 2007 "τα πλοία" και ένα ποίημα που το έγραψα χθες την "απάθεια", τα παντρεύω σε ένα κομμάτι.
Ηχογραφημένο στο σπίτι, σήμερα 23 Δεκεμβρίου 2014.
Τη μουσική, τους στίχους, το ποίημα, την εκτέλεση και την ηχογράφηση τα έκανα μόνος μου.

(παρακάτω παραθέτω λινκ για δωρεάν κατέβασμα)

Στίχοι:

Κοιτάζω τα πλοία που σκούριασαν μεσ το λιμάνι
Σαν πολιτεία γκρίζα που βουλιάζει
Τα πρόσωπα που κατοικήσανε μεσ την καρδιά μου
Και κλέψανε κάτι λίγο απ τα όνειρά μου

Θυμάμαι κι ονειρεύομαι τις νύχτες που δεν κοιμάμαι
Εικόνες και ξοδεύομαι στις ώρες που δεν περνάνε

Περνάνε τα χρόνια στις πλάτες μας σαν τα τρένα
Και μεις υποκρινόμαστε τα φρένα
Στιγμές της αγάπης και ανάμνησες του πόνου
Σωριάζονται στην άσφαλτο του χρόνου

Ταξίδια που δε γνώρισα να μην ξεκινήσω φοβάμαι
Ζωή μου πόσο σ αγάπησα, δεν ξέρω και μη με ρωτάτε

Στους δρόμους οι μέρες κι οι νύχτες μας κρυψώνες
Γίναν οι σκέψεις μπόρες και κυκλώνες
Γκρεμίζουν το χθες και χτίζουνε λίγο πιο πέρα
Και ξανακάνουνε τη νύχτα μέρα

Θυμάμαι κι ονειρεύομαι τις νύχτες που δεν κοιμάμαι
εικόνες και ξοδεύομαι στις ώρες που δεν περνάνε
Ταξίδια που δε γνώρισα να μην ξεκινήσω φοβάμαι
Ζωή μου πόσο σ αγάπησα δεν ξέρω και μη με ρωτάτε

............................

Απάθεια

Οι καμπάνες χτύπησαν τρεις
Τα πάντα γύρο σκοτάδι και υγρασία
Παγωνιά
Κι όμως νιώθω ένα ζεστό συναίσθημα, σαν αεράκι στοργής να τρυπώνει στην άθλια κάμαρά μου
Ίσως να είναι η φαντασία μου σκέφτηκα
Να την οδηγεί αυτή η λαχτάρα που έχω μέσα μου
Η λαχτάρα για ζωή
Ναι!
Να ζήσω κι εγώ
Να ζήσουμε κι εμείς

Μα δεν κρατάει πολύ
Γρήγορα έρχεται το πρωί
Και είμαι αναγκασμένος
Να αντικρίζω πρόσωπα
Τα πρόσωπα των γύρων μου
Τα γνωστά και τα άγνωστα
Τους περισσότερους κατσούφηδες και σκεπτικούς
Και κάποιους να χαίρονται
Μα όχι αληθινά
Κλείνοντας τα μάτια τους
Κάπως σαδιστικά
Σ αυτό που γύρο τους συμβαίνει

Απάθεια...

Κι αυτό το πράγμα με τσακίζει
Και πρέπει κάθε μέρα να αντισταθώ
Και να σηκώνομαι ξανά
Να βρίσκω τους ανθρώπους μου
Όσους απέμειναν
Και να φτιάχνουμε μαζί
Και άλλους καθώς να βρίσκουμε
Άσπρους
Κόκκινους
Μαύρους
Μπλε
Και συχνά να πέφτουμε σε τοίχους
Και να γινόμαστε κομμάτια
Θρύψαλα
Και να πρέπει να τα μαζέψουμε
Να τα συνθέσουμε ξανά
Και ξανά μανά απ την αρχή
Κι αυτό ποτέ να μην τελειώνει
Γιατί αλλιώς

Είμαστε νεκροί

Και είναι πιο πολλά τα "και"
Και ακόμα περισσότερα...

Θα μου κρατήσεις λίγη αγάπη για το τέλος;

Στίχοι - μουσική:
Δρ Βλαδίμηρος

Μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν από εδώ:
https://soundcloud.com/drvladimir/demo-1






Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

Δρ Βλαδίμηρος - Αμφιβόλου ποιότητας χρόνος (demo)



Demo ηχογράφηση στο σπίτι. Παίζω τις κιθάρες, το μπάσο είναι κιθάρα με octaver, τα τύμπανα τα έχω προγραμματίσει στο hydrogen και την ηχογράφηση την έχω κάνει με Ardour, όλα τα προγράμματα από linux ubuntu studio.

Μουσική και στίχοι: Δρ Βλαδίμηρος

Το ανεβάζω σε πρώτη demo εκτέλεση, πρόχειρη και αφού το δουλέψω τελειωτικά θα συμπεριληφθεί στο πρώτο επίσημο προσωπικό άλμπουμ μου, με τον τίτλο "σκουριά".

Στίχοι:

Τον αμφιβόλου ποιότητας χρόνο μου ξοδεύω μαζί σου
Και όταν χαίρεσαι λυπάμαι πολύ, που δε μπορώ να το ζήσω
Καταραμένος για πάντα χλωμός, να μη μπορώ πια να νιώσω
Στου παραλόγου τον κήπο γυμνός και ποιο θεριό να σκοτώσω

Εσύ παιδί της χαράς κι έτσι σε θέλω για πάντα να μείνεις
Πάντα να χαμογελάς και στους ανθρώπους κουράγιο να δίνεις
Για μένα είναι αργά κι αυτό το κρύο μου χει κόψει τα πόδια
Σακατεμένος, τρελός, να πέφτω πάνω στης ζωής τα εμπόδια

Πέτα, ψυχή μου πέτα
Πέτα και βάλε μας φωτιά
Δώσε, ψυχή μου δώσε
Και είν ο κόσμος μια σταλιά

Μ αρέσει να σε κοιτώ καθώς η λάμψη σου φωτίζει τη νύχτα
Αυτή που χρόνια κρατεί, ψυχή και νου φερμαρισμένα στα δίχτυα
Και κάθε λάμψη μικρή να προκαλεί δειλά το χαμόγελό μου
Καθώς ξεχνώ μια στιγμή της φυλακής το σκοτεινό θάνατό μου

Πέτα, ψυχή μου πέτα
Πέτα και βάλε μας φωτιά
Δώσε, ψυχή μου δώσε
Και είν ο κόσμος μια σταλιά



Λειψία, Δεκέμβρης 2014





Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014

Απάθεια;





 
Οι καμπάνες χτύπησαν τρεις
Τα πάντα γύρο σκοτάδι και υγρασία
Παγωνιά
Κι όμως νιώθω ένα ζεστό συναίσθημα, σαν αεράκι στοργής να τρυπώνει στην άθλια κάμαρά μου
Ίσως να είναι η φαντασία μου σκέφτηκα
Να την οδηγεί αυτή η λαχτάρα που έχω μέσα μου
Η λαχτάρα για ζωή
Ναι!
Να ζήσω κι εγώ
Να ζήσουμε κι εμείς

Μα δεν κρατάει πολύ
Γρήγορα έρχεται το πρωί
Και είμαι αναγκασμένος
Να αντικρίζω πρόσωπα
Τα πρόσωπα των γύρων μου
Τα γνωστά και τα άγνωστα
Τους περισσότερους κατσούφηδες και σκεπτικούς
Και κάποιους να χαίρονται
Μα όχι αληθινά
Κλείνοντας τα μάτια τους
Κάπως σαδιστικά
Σ αυτό που γύρο τους συμβαίνει

Απάθεια...

Κι αυτό το πράγμα με τσακίζει
Και πρέπει κάθε μέρα να αντισταθώ
Και να σηκώνομαι ξανά
Να βρίσκω τους ανθρώπους μου
Όσους απέμειναν
Και να φτιάχνουμε μαζί
Και άλλους καθώς να βρίσκουμε
Άσπρους
Κόκκινους
Μαύρους
Μπλε
Και συχνά να πέφτουμε σε τοίχους
Και να γινόμαστε κομμάτια
Θρύψαλα
Και να πρέπει να τα μαζέψουμε
Να τα συνθέσουμε ξανά
Και ξανά μανά απ την αρχή
Κι αυτό ποτέ να μην τελειώνει
Γιατί αλλιώς

Είμαστε νεκροί

Και είναι πιο πολλά τα "και"
Και ακόμα περισσότερα...

Θα μου κρατήσεις λίγη αγάπη για το τέλος;

Δ.Β

(την φωτογραφία την βρήκα στο ψαχτίρι και ευχαριστώ το δημιουργό της γι αυτή την πανέμορφη εικόνα!)

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Παρουσίαση του άλμπουμ μου με τους "Romeo was a Jerk"



Με μεγάλη μου χαρά παρουσιάζω τον πρώτο μας δίσκο ως "Romeo was a Jerk"!
Περιέχει δικά μου κομμάτια, μουσική και στίχους και κάποια μάλιστα παλαιότερα, τα δύο τελευταία για την ακρίβεια, τα οποία είχα γράψει το 2008.

Αλλά θα πω πρώτα δυο λόγια για την ιστορία:
Η κεντρική ιδέα είναι η αποδόμηση των κατεστημένων σχέσεων μεταξύ των δύο φύλλων. 
Έχουμε τον Ρόμεο και την Ιουλιέτα από το κλασσικό έργο του Σέξπιρ. Στην δική μας έκδοση όμως, η Ιουλιέτα δεν μένει δέσμια στο Πατριαρχικό κατεστημένο, αρνείται την υποταγή και την δειλία του Ρόμεο, τα πλούτη και στο τέλος το "σκάει" με έναν αλήτη, έναν πάνκι, αναζητώντας ένα αβέβαιο μα ελεύθερο και διασκεδαστικό, ανατρεπτικό μέλλον. Απλά γιατί ο Ρόμεο παραμένει υπόδουλος στις εντολές του πατέρα του και δεν έχει τα κότσια να επαναστατήσει.
Φτάνει λοιπόν πια, με το παραμύθι των παιδικών μας προτύπων, το οποίο προγραμματίζει γενιές και γενιές μέχρι σήμερα, στην κατεύθυνση της γυναικείας υποδούλωσης και της κυριλέ πορνείας. Δεν υπάρχουν πρίγκιπες και βασιλόπουλα να περιμένουν οι κόρες μας για να "σωθούνε". Οι δικές μας κόρες επαναστατούν στα κατεστημένα και οδεύουν προς την ανεξαρτησία και την απελευθέρωση.
Οι σχέσεις πρέπει να βασίζονται στην ειλικρίνεια και τη συντροφικότητα. Ο Έρωτας δε μπορεί να είναι αδίκημα, η ταμπού. Ο Έρωτας πρέπει να είναι ελεύθερος και αδέσποτος και ως πράξη θα πρέπει να τον δεχόμαστε σαν μία απλή βιολογική ανάγκη.


Έτσι λοιπόν, μέσα από αυτή την ιδέα, δημιουργήθηκε αυτό το πρότζεκτ, λίγο καιρό μετά αφού ήρθα στην Λειψία.
Στην αρχή έπαιζα ηλεκτρική κιθάρα, blues rock με τη μπάντα του Miguel Churs. Εκεί γνώρισα τον Κέβιν που παίζει μπάσο και τη Μαίρη που παίζει φυσαρμόνικα. Μετά από λίγο καιρό, ο Μιγκέλ αποφάσισε πως δεν θέλει να συνεχίσει να έχει μπάντα, λόγο ηλικίας και λόγο του ότι τα μουσικά πράγματα είχανε αλλάξει πάρα πολύ, από τότε που είχε πάει Αμερική και Μεξικό. Όταν γύρισε πίσω στη Γερμανία, μετά την πτώση του τοίχους, βρήκε έναν άλλο κόσμο. Δεν του αρέσει όμως πλέον το μουσικό κατεστημένο ως έχει και δε μπορεί να προσαρμοστεί σε αυτό. (Για τις λεπτομέρειες και τις διαφορές των μουσικών κατεστημένων, από Σοβιετική Γερμανία μέχρι Αμερική και την σημερινή κατάσταση, θα αναφερθώ σε άλλο άρθρο, γιατί θέλει μεγάλη ανάλυση για να γίνουν κατανοητές).

 (Μαίρη στις φυσαρμόνικες)

Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε να παίζουμε μαζί με τον Κέβιν και να δημιουργήσουμε μια μπάντα. Η Μαίρη δεν μπορούσε να διαθέσει πολύ χρόνο, λόγο υποχρεώσεων, οπότε και αποφασίσαμε να συμμετέχει σε κάποια κομμάτια και κονσέρτα. Και έτσι έγινε. Μετά από λίγο καιρό και έπειτα από δοκιμές, βρήκαμε και το ντράμερ που θα μπορούσε να παίξει με τα είδη μουσικής που δουλεύουμε και αυτός ήταν ο Κόμα.
Ξεκινήσαμε λοιπόν να δουλεύουμε τα τραγούδια μου όλοι μαζί και έτσι γεννήθηκαν οι Romeo was a Jerk.
Η ιδέα του ονόματος μου ήρθε από το τραγούδι του Emir Kusturica, το "Was Romeo Really a Jerk?", θέλοντας να δώσω την απάντηση: Ναι ήταν και πολύ μάλιστα, όπως είναι μαλάκας και ο κάθε Ρόμεο τελικά.

 (Κόμα στα τύμπανα)

Τα κακά νέα είναι ότι ο μπασίστας μας άφησε για ιατρικούς κυρίως λόγους υγείας, αυτή τη στιγμή ακριβώς που έπρεπε να ξεκινήσουμε περιοδεία για να προωθήσουμε το έργο μας. Μεγάλη σφαλιάρα αυτή! Τα καλά νέα είναι ότι βρήκαμε αντικαταστάτη, αλλά δεν θα μπορέσει να μας ακολουθήσει για πολύ, γιατί παίζει και σε άλλες μπάντες. Ψάχνουμε λοιπόν για μόνιμο μπασίστα για τη μπάντα και γενικότερα εγώ προσωπικά ψάχνω για μπασίστα φουλ τάιμ και για το δικό μου προσωπικό ελληνόφωνο πρότζεκτ.

Ο δίσκος κυκλοφορεί ηλεκτρονικά και μπορείτε να τον κατεβάσετε από εδώ: DOWNLOAD ROMEOS CD
Τον οποίο και πουλάμε, πρώτον γιατί μας κοστίζει και δεύτερον γιατί ζούμε από τη μουσική. Επίσης μπορείτε να το προμηθευτείτε και σε μορφή CD κασετίνα, μέσω ταχυδρομείου, επικοινωνώντας μαζί μου στο vladritsa@yahoo.com
Αν κάποιος δε μπορεί να διαθέσει χρήματα, επειδή απλά δεν έχει, μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου και να του το μεταφέρω δωρεάν στην ψηφιακή του μορφή, μέσω του Wetransfer.
Για πιο "ειδικούς" λόγους, όπως ενίσχυση καταστάσεων και αλληλεγγύη, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μου για να βρούμε τρόπο.

Το εξώφυλλο του δίσκου έχει ζωγραφίσει ο φίλος και συνεργάτης Γιώργος Μικάλεφ.
Τον σχεδιασμό και τις μακέτες τις έχω φτιάξει εγώ και την φωτογραφία την έχει τραβήξει η Νουράνι.

Η καθυστέρηση στις ταχυδρομικές παραγγελίες των CD, οφείλεται στο ότι τα κάνουμε όλα στην κυριολεξία μόνοι μας.


Στίχοι, μουσική, κιθάρες, φωνητικά, o Δρ Βλαδίμηρος
Στα τύμπανα ο Κόμα
Στο μπάσο ο Κέβιν
Στις φυσαρμόνικες η Μαίρη

Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο home studio του Olaf Schuller με μίσθωση, υπό την προσωπική του επιμέλεια.

Το Mastering το κάναμε μόνοι μας.
Για τη συσκευασία συνεργαστήκαμε διαδικτυακά με εταιρία στο Ανόβερο.


Ευχαριστούμε για την ηθική και υλική σας συμπαράσταση!

Καλή σας ακρόαση.



...







Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Παραμυθάδες




Το google προσπαθεί να καταργήσει τους παραμυθάδες, μπορεί και άθελά του. Εκείνους τους ωραίους, της καθημερινότητάς μας, που αναρωτιέσαι αν λένε αλήθεια η ψέματα και πολλές φορές μένεις με το ερώτημα. Είναι ωραία καμιά φορά να μένεις με το ερώτημα, γιατί πολλές φορές αξίζει μόνο που σε ενέπνευσαν. Αξίζει μόνο και μόνο ο συλλογισμός που σου μετέδωσαν, αυτό το τσακ που λέμε, για να σκεφτείς πάρα πέρα. Καμιά φορά δε χρειάζεται να βιαστείς για να μάθεις την αλήθεια. Η διαδρομή και μόνο φτάνει.
Εύχομαι λοιπόν να μην τα καταφέρει ποτέ.




 ...


Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2014

Δρ Βλαδίμηρος - Πάψε να κλαις (demo βιολί)







Αυτή είναι η δεύτερη έκδοση demo του κομματιού και ο Θοδωρής Γκότσης παίζει το βιολί.
Εγώ έχω γράψει τη μουσική, τους στίχους, έχω κάνει την παραγωγή και παίζω όλα τα υπόλοιπα.

SmallRoomWorx
Leipzig 2014

Στο βίντεο κάποιες φωτογραφίες είναι του Lucas Zimmermann και κάποιες άλλες τις ψάρεψα στο διαδίκτυο. Αν κάποιος δεν επιθυμεί να παρουσιάζονται εδώ, ας επικοινωνήσει μαζί μου και θα τις αφαιρέσω.

Στίχοι:

Παράσταση, στρατός και αστυνομία
Στην άκρη πεταμένη η ζωή
Άνθρωποι σκοτεινοί, καχεκτικοί
Και ο τρόμος περιμένει στη γωνία

Λουλούδια πλαστικά και τρύπια χέρια
Ανάσες που μυρίζουν τελειωμό
Κοιτάς μα δεν τολμάς να δεις τ αστέρια
ιδρώνεις μα φοβάσαι τα μαχαίρια

Γυρίζω και καρφώνω δυο ματιές
Νοσταλγικές

Ένοχη ματιά απελπισμένη
Μ αδύναμο και αβέβαιο εαυτό
Η θέληση βουβή και τσακισμένη 
Και κάπου μια γαλέρα περιμένει

Γυρίζω και καρφώνω δυο ματιές
Νοσταλγικές

Το πλοίο τώρα φεύγει και μας πάει
Σε μαύρες εξορίες μακρυνές
Θα το χαμε προλάβει απ τα χθες
Μα εσύ επέμενες στις προσευχές

Γυρίζω και καρφώνω δυο ματιές
Νοσταλγικές
Το αύριο μην είναι σαν το χθες
Πόσο το θες;
Προσπάθησε ν αλλάξεις τις στιγμές
Πάψε να κλαις
Θα ήθελες να ζούσες δυο ζωές
Δίχως ντροπές

Πάψε να κλαις

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

Κατεβάστε δωρεάν τη μουσική συλλογή "οι φίλοι του μηδέν"



Κατεβάστε δωρεάν τη μουσική συλλογή της αντικαλλιτεχνικής κίνησης, "οι φίλοι του μηδέν".
Συμμετέχω με το κομμάτι "απώλειες και επενδύσεις".

Κατεβάστε από εδώ: Fiends of Zero DOWNLOAD




.

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014

1984/2014


Θυμάμαι πάντα ήθελα ν αλλάξω τον κόσμο
Ή να φύγω μακριά μέσα από ένα τόξο
Όλα γύρο θαμπά η εξουσία και το ψέμα
Πόνος, βία, το καθήκον, νόμοι, τάξη, πλούτος κι αίμα
Κι όλα αυτά να χτυπούν το φτωχό το μυαλό μου
Να με φέρνουν πιο κοντά στον πρόωρο θάνατό μου
Να ξυπνάνε της οργής μου τη φωνή που με καλεί
Επιτάσσοντας τη μάχη ή την αυτοκαταστροφή

Τα πάντα θολά, όλα γύρο μου ψέμα
Αλλού με μούχλα το ψωμί κι αλλού να στάζει αίμα
Νεκρές πολιτείες, καλοθρεμμένοι σκλάβοι
Με τα φώτα της οθόνης για να δούνε στο σκοτάδι
Κλείσε το φως, το χέρι σου δώσ' μου
Καθώς θα κλέβουν τους φτωχούς ενός κατώτερου κόσμου
Γυμνασμένοι προστάτες, φύλακες της εξουσίας
Για να χτίσουνε τα κάστρα της υψίστης ασφαλείας
Πάμε!

Τα λόγια περιττά όταν παίζει η κιθάρα
Με θυμό δυναμικό να ξυπνά κάθε νεκρό
Κι άμα θες να κοιμηθείς το μπελά σου θα βρεις
Κι αν γουστάρεις ηρεμία, ησυχία κι αφασία
Πιο φτηνά θα πουληθείς ή να πας να γαμηθείς
Έχει σκλάβους πολλούς, δε μπορείς να φανταστείς
Δεν σε έχουνε ανάγκη, σαν εσένανε μυριάδες
Να σου σκάβουνε το λάκκο, μήπως γκρεμοτσακιστείς

Να σου φάνε τη σειρά οι ρουφιάνοι, κερατά
Να σου κλείσουνε το σπίτι, να σου πάρουν τη δουλειά
Γιαυτό σήκω από τη θέση σου και κούνησε τη μέση σου
Ύψωσε γροθιά και ξήλωσε την τσέπη σου
Δεν έχεις άλλο περιθώριο κι άλλη επιλογή
Χίλια εννιακόσια ογδόντα τέσσερα, δύο χιλιάδες δέκα
Τέσσερα, το ζήσαμε, το ζούμε, σήκω, τρέχα, πάμε
Χάσαμε το μπούσουλα, δεν ξέρω πια που πάμε - πάμε


Μουσική, στίχοι, πλήκτρα, κιθάρες, προγραμματισμός ντραμς, μίξη, παραγωγή: Δρ Βλαδίμηρος


Για περισσότερη ενημέρωση, ερωτήσεις και τα λοιπά, επισκεφθείτε με στο Φατσοβιβλίο

Λειψία 2014
      


....







...

Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

Για το Μάρκο


Ένα σχεδόν αιρετικό κομμάτι για τον αγαπημένο Μάρκο, το Μάρκο της καρδιάς μας, αυτόν που έπαιζε τα μπλουζ στους δρόμους και τα ταβερνάκια, που πέθανε φτωχός μα τόσο πλούσιος, το Μάρκο όπως τον αντιλαμβανόμαστε εμείς, οι όχι και τόσο "άγιοι", εμείς οι κολασμένοι.
Ο Μάρκος πάντα θα υπάρχει, γιατί μας έχει μπολιάσει βαθιά και εμείς του χρωστάμε να τον κρατούμε πάντα εν ζωή μέσα από την τέχνη μας, τουλάχιστο. Όσοι νιώθουμε ότι του χρωστάμε δηλαδή.
Μουσικός πειραματισμός μεταξύ ηλεκτρονικού και αναλογικού. Το έφτιαξα και το ηχογράφησα μόνος μου στο σπίτι, με ηλεκτρική κιθάρα, παλιά παιδικά πλήκτρα, μικρόφωνο, κάρτα ήχου και έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή.

 Καλή ακρόαση:



Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

Η Μισιρλού πάει βόλτα στη Λειψία



Το βίντεο αυτό είναι από μια σειρά που παρουσιάζεται στο Leipzig News, η οποία αργότερα θα δημοσιοποιηθεί και σε μορφή ντοκιμαντέρ.
Μου ζήτησαν να παίξω ένα ελληνικό κομμάτι και διάλεξα τη Μισιρλού για την ιστορία του και επειδή μου αρέσει επίσης πολύ.
Βέβαια έκανα ένα λάθος, που τοποθέτησα το Ρουμπάνη στο 50' (κανονικά είναι 40), αλλά συγχωρέστε με, γιατί ήταν πολύ πρωί και τα πράγματα κάπως στενά χρονικά.

Μπορείτε να παρακολουθήστε το βίντεο: ΕΔΩ!



...

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

Ο Παύλος



Ήταν ο Παύλος που μας έφτιαχνε παλιά
Ο πρώτος ρόκερ που γνώρισε η πόλη
Το χει το όνομα, μου είπες, τελικά
Μα δεν σε άκουσα, υπάρχουν πάντα λόγοι

Δεύτερος Παύλος και να φύγει έτσι δα
Δεν είναι αλήθεια τόσο διαφορετικά
Ειν η ζωή, η κοινωνία που πληγώνει
Άλλους με σύριγγα κι άλλους με μαχαιριά

Ρ
Δεν ήταν τύχη κι ούτε ήτανε γραμμένο
Ραμμένο ήταν κι είναι ενορχηστρωμένο
Όσοι αισθάνονται να σπάνε στους καιρούς
Και να χτυπιούνται από ρουφιάνους στρατηγούς

Δύο ανθρώποι τόσο διαφορετικοί
Μα τόσο ίδιοι στης ουσίας το πηγάδι
Ξέχωροι θάνατοι και ξέχωρη ζωή
Κι ο ίδιος πόνος πάντοτε θα τους ενώνει

Ένα γιατί που στάζει δάκρυα και αίμα
Ένα σεκλέτι που δεν έχει τελειωμό
Να μην αντέχεις τη σαπίλα και το ψέμα
Να μη γουστάρεις δήθεν και συμβιβασμό
Να μη γουστάρεις άλλο εξεφτελισμό



Στίχοι - μουσική - εκτέλεση: Δρ Βλαδίμηρος
Απλά ηχογραφημένο στο σπίτι, με ένα μικρόφωνο και μια ακουστική κιθάρα.

Ακούστε το τραγούδι: ΕΔΩ!



...

Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014

Με σιχαίνεσαι


Με σιχαίνεσαι ε;
Δεν είμαι σαν κι εσένα όμορφος και σιδερωμένος...
Εμένα τα ρούχα μου είναι σκοτεινά και η φάτσα μου παράξενη, σέρνουν πάνω τους όλη την αηδία, την θλίψη και την οργή συνάμα. Σέρνουν επάνω τους την τρέλα, ή μάλλον αυτό που εσύ επιμένεις να ονομάζεις τρέλα.
Δεν είναι!
Είναι πάθος για ζωή, για μια δημιουργική καταστροφή, για έναν μεγάλο Έρωτα, για να καούμε όλοι μαζί στο σύμπαν γυμνοί.
Φτιάξε τη γραβάτα σου και τράβα...
Εδώ τα πράγματα μυρίζουνε βενζίνες και ουρλιαχτά και αν για λίγο ακόμα μείνεις, εδώ θα γίνει ο τάφος σου.
Τράβα λοιπόν στον άλλο τον δικό σου τον τάφο, τον καθημερινό...
Εκεί που σε κάνουν να πιστεύεις ότι είσαι ζωντανός.



Η φωτογραφία είναι κομμένη από αφίσα συναυλίας των Sonic Youth.



...

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2014

Live at Leipziger Passagen Festival


Freitag 05.09. Live at the Leipziger Passagenfest!
Miss Maudlin with Dr Vlad and Koma from Romeo was a Jerk!
You gonna find us around the city center,
Kretschmannshof/ Eingang Katharinenstr,  from 18:00 until 23:00.


Το φεστιβάλ αυτό  πραγματοποιείτε κάθε χρόνο, την πρώτη Παρασκευή του Σεπτέμβρη, σηματοδοτώντας το κλείσιμο του καλοκαιριού. Γίνεται στο κέντρο της Λειψίας και συμμετέχουν μουσικοί από την πόλη και εκτός και διάφοροι άλλοι καλλιτέχνες όπως θεατρικές ομάδες, κλόουν, μάγοι, χορευτικές ομάδες κ.α.
Είναι μια καλή ευκαιρία για να παρουσιάσει κανείς το έργο του, αφού περνάνε χιλιάδες κόσμου κάθε χρόνο αυτή την ημέρα. 
Αυτή τη φορά θα παίξουμε με τις Miss Maudlin, γιατί ο μπασίστας μας παίζει με άλλη μπάντα, σε άλλη πόλη και δεν καταφέραμε να το συνδυάσουμε.
H λίστα μας θα συμπεριλαμβάνει blues, dark και alternative rock.

Την αφίσα την έφτιαξα στο χέρι.


...

Κυριακή 17 Αυγούστου 2014

Φάτε τους πλούσιους (στην κυριολεξία)


Μικρό διήγημα




Ο Νικολάκης είχε άγριες διαθέσεις τη νύχτα εκείνη. Το μίσος μέσα του είχε θεριέψει κανονικά, είχε γιγαντωθεί. Θέλεις που έμεινε χωρίς δουλειά, γιατί το αφεντικό του το μετέφερε το εργοστάσιο στο Άφρικα για φθηνά εργατικά; Θες που δεν είχε να φάει, θες που δεν είχε ούτε για νοίκι ούτε για τίποτα; Θες που ήταν και λίγο πανκ και αντιδραστικός από τα νιάτα του; Θες που μπήκε αλλαγή στο ραδιόφωνο το "eat the rich" από σπόντα και καπάκι μετά από το "kill the poor";
Ε, λοιπόν το σύμπαν είχε συνωμοτήσει (και σκατά στον Κοέλιο), το ποτήρι είχε ξεχειλίσει, το κοντέρ τερμάτισε και τα μυαλά στο μίξερ, υπ ατμόν και με

Παρασκευή 15 Αυγούστου 2014

Στη Βραζιλία (τραγούδι)


Το τραγούδι αυτό το έγραψα με αφορμή το παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, που έλαβε χώρα στη Βραζιλία, ξεσπιτώνοντας μερικές χιλιάδες φτωχών και κακοποιώντας τον κόσμο που αντιτάχθηκε σε αυτό:


Στίχοι:

Στη Βραζιλία χτυπούσανε τον κόσμο το φτωχό
Αδειάζαν τις φαβέλες με τη βία

Της δειλίας τα παράσημα



Είναι στιγμές που δεν ξέρεις τι να πεις
Που δεν έχεις τι να πεις
Που δεν υπάρχει τίποτα να πεις
Και ντρέπεσαι γι αυτό
Γιατί ξέρεις
Ότι δεν φτάνει μόνο να το πεις
Πρέπει και να το κάνεις
Και ξέρεις ότι δε μπορείς
Γιατί αυτό στοιχίζει
Οπότε τι να πεις;

Και κρύβεσαι

Και τους άλλους κοιτάζεις βουβός
Να δεις αν θα το καταφέρει κανείς

Τρίτη 12 Αυγούστου 2014

Δεν είμαστε κανονικοί Punks εμείς...




Εμείς δεν είμαστε Haircut Punks... Είμαστε μια άλλη γενιά Punks, μια κοντινή αλλά συνάμα διαφορετική φιλοσοφία. Είμαστε πιο πολύ punks στην καρδιά και την ψυχή. Η εμφάνισή μας ίσως να σε μπερδεύει. Είχαμε κι εμείς παλιά μοϊκάνες και φορούσαμε και καρφιά και παραμάνες, αλλά τώρα πια μπορείς να μας βρεις με μακρυά μαλλιά, ή ακόμα και πιο απλούς ή και πιο μπερδεμένους, ακόμα καμιά φορά και με κοστούμια. Δεν δίνουμε τόση σημασία στην punk εμφάνισή μας, αλλά στις πράξεις και τον συμβολισμό. Θα έλεγε κανείς ότι είμαστε και λίγο σουρεαλιστές punks και υπερρεαλιστές και Dada και φεύγα. Έχουμε και λίγο από Beatniks, το ομολογώ, αλλά δεν θα μας βρεις πουθενά

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014

Σύντομο βιογραφικό


Γεννήθηκα στην Αθήνα με την υποτιθέμενη μεταπολίτευση το 1974. Μεγάλωσα τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου στην Πλατεία Αμερικής την Κυψέλη και λιγότερο στο Λουτράκι, από όπου είναι ο πατέρας μου. Οι γονείς μου φρόντισαν να μου δώσουν τα φώτα για να μπορέσω να κατανοήσω καλύτερα τον κόσμο και την ύπαρξη μου. Μέσα σε αυτά ξεκίνησα και το Ωδείο Σκαλκώτα στην ηλικία των οκτώ ετών, στο οποίο έμαθα πιάνο και φωνητικά. Κάπου στην εφηβεία όμως τα φόρτωσα στον κόκορα και έκανα τη δική μου επανάσταση, βρίσκοντας μια παλιά ηλεκτρική κιθάρα Έκο, ιταλική.
Ποτέ δεν θέλησα να γίνω κομμάτι του συστήματος των δισκογραφικών, γιατί το θεωρούσα πάντα αναξιοκρατικό και νοθευμένη υποκουλτούρα. Έμαθα πολλά και από τον σύντροφο της μητέρας μου, το Θεολόγο το Στρατηγό, ο οποίος είναι πολύ καλός μουσικός και έχει παίξει με όλα τα "μεγάλα ονόματα", όπως

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

Δύο βίντεο με τους "Romeo was a Jerk"


Οι "Romeo was a Jerk" είναι η μπάντα που έχω φτιάξει στη Λειψία της ανατολικής Γερμανίας.
Οι στίχοι είναι δικοί μου και οι συνθέσεις επίσης με τη βοήθεια της υπόλοιπης μπάντας που είναι ο Kevin Panitz στο μπάσο και ο Koma Kschentz στα τύμπανα.
Κάποιες από τις συνθέσεις τις είχα κάνει παλαιότερα και τώρα απλά τις επανασυνθέσαμε για τον πρώτο μας δίσκο ο οποίος είναι στα σκαριά.
Εναλλακτικό Ροκ, με βαρύ ήχο και επιρροές από garage punk rock και

Κατεβάστε δωρεάν το άλμπουμ "Varate Violintzides"


Κατεβάστε δωρεάν το πρώτο άλμπουμ του πειραματικού μουσικού πρότζεκτ "Varate Violintzides". Ηχογραφημένο στο σπίτι, όταν έμενα στη Λέρο το 2008.

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Δέκα βίντεο από παλαιότερα κομμάτια



Εδώ μπορείτε να δείτε συγκεντρωμένα βιντεάκια από παλαιότερα κομμάτια μου, τα οποία έχω φτιάξει και έχω ανεβάσει στο διαδίκτυο.
Τις συνθέσεις τις έχω φτιάξει και ηχογραφήσει μόνος μου, κανάλι - κανάλι στον υπολογιστή. Η ποιότητα είναι demo, καθώς ευελπιστώ να τα συγκεντρώσω μαζί με άλλα και να τα ηχογραφήσω από την αρχή, με την πρώτη ευκαιρία που είναι βασικά οικονομική.
Καλή σας ακρόαση!


Καντάδα στην Ελευθερία - Ακούστε και κατεβάστε δωρεάν



Άσμα σατιρικό, απροσάρμοστο και πέρα για πέρα αληθινό. Το έγραψα χθες με αφορμή μία δημοσίευση. Έβαλα στο φατσοβιβλίο ένα ρεφρέν ξέμπαρκο και άρχισαν φίλες και φίλοι να σχολιάζουν και μέσα από αυτή τη διαδικασία μου ήρθε και η τελική έμπνευση.
Αφιερωμένο λοιπόν στον Connor, το Δημήτρη, το Νίκο, την Έλενα, τη Μαρία, την Εύα, τη Chrysi, τον άλλο το Νίκο τον Ζογκ, το Στέφανο, το Βασίλη, την Penny, τον Αλέξη, το Μίχα, το Διονύση, τον άλλο τον Κώστα με το μπουζούκι, το Γιώργο και τον Αστακό!

Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Κυριακή 20 Ιουλίου 2014

Καλύτερα νεκροί







Τα απορρυπαντικά αλλάξανε τις μυρωδιές των σπιτιών μας
Για πάντα
Και οι δίσκοι μας φθηνά σιντί
Ηλεκτρικά πλυντήρια και εξατμίσεις
Να μπουκώνουνε τα σπλάχνα μας αηδία
Υποδούλωση, μοναξιά και ξεφτίλα
Πολύ ξεφτίλα ρε αδερφάκι μου
Όσο δεν πάει παρά πέρα
Κι όμως πάει
Μέχρι εκεί πέρα που δεν φαντάζεσαι

Οι νεκροί σαν προχωράνε


Τη μαύρη τύχη βλαστημήσαμε
Και μείναμε μόνοι και λίγοι
Τα τρύπια χέρια μας καλύψαμε
Με οργή και πόνο που θερίζει

Δρόμο διαβήκαμε αδιάβατο
Μα βγήκαμε στην άλλη όχθη
Με άδεια φύγαμε απ το θάνατο
Μ αυλάκια στο σώμα μα στη σκέψη κόψη (κόχη)




Στο μάτι τρέλα και τα δόντια σφιχτά
Να συγκρατούνε το μεγάλο πάθος
Χωρίς ελπίδες, σκοτωμένη χαρά
Δε μας χωρούσε πια ο (κανένας) τάφος

(ρεφρέν)
Καίνε κάστρα και βροντάνε
Οι νεκροί σαν προχωράνε
Σπάνε, κόβουν, βάζουν φωτιά
Και το θάνατο νικάνε

Τη μαύρη τύχη βλαστημήσαμε
Και μείναμε μόνοι και λίγοι
Τα τρύπια χέρια μας καλύψαμε
Με οργή και πόνο που θερίζει

Είδαμε έργα που παιχτήκαν ξανά και
Κανέναν να μη θέλει να τα σταματήσει
Τον κόσμο όλο να τον κάνουν μια χαψιά
Μες τον τρόμο καινό, να μη γουστάρει να ζήσει

(ρεφρέν)
Κι έτσι ράγισαν οι τάφοι
Πριν την τελευταία πράξη
Και τα μαύρα τους φοράνε
Να χαλάσουνε την τάξη

Καίνε κάστρα και βροντάνε
Οι νεκροί σαν προχωράνε
Σπάνε, κόβουν, βάζουν φωτιά
Και το θάνατο νικάνε
τελικά





Να μην σταματήσεις


Είμαστε φυλακισμένοι στις μεγαλουπόλεις
Είμαστε φυλακισμένοι στις καθημερινότητες
Στις συνήθειες
Στους εαυτούς μας τους ίδιους
Και ο ουρανός μοιάζει με βράχο
Βράχο βαρύ πάνω στα στήθη μας
Και όλο σπρώχνουμε για μιαν ανάσα
Με βία και λαχτάρα
Για τα λίγα που μας απέμειναν
Τη λήθη και το θάνατο
Ή την αθάνατη ελευθερία