Τρίτη 12 Αυγούστου 2014

Δεν είμαστε κανονικοί Punks εμείς...




Εμείς δεν είμαστε Haircut Punks... Είμαστε μια άλλη γενιά Punks, μια κοντινή αλλά συνάμα διαφορετική φιλοσοφία. Είμαστε πιο πολύ punks στην καρδιά και την ψυχή. Η εμφάνισή μας ίσως να σε μπερδεύει. Είχαμε κι εμείς παλιά μοϊκάνες και φορούσαμε και καρφιά και παραμάνες, αλλά τώρα πια μπορείς να μας βρεις με μακρυά μαλλιά, ή ακόμα και πιο απλούς ή και πιο μπερδεμένους, ακόμα καμιά φορά και με κοστούμια. Δεν δίνουμε τόση σημασία στην punk εμφάνισή μας, αλλά στις πράξεις και τον συμβολισμό. Θα έλεγε κανείς ότι είμαστε και λίγο σουρεαλιστές punks και υπερρεαλιστές και Dada και φεύγα. Έχουμε και λίγο από Beatniks, το ομολογώ, αλλά δεν θα μας βρεις πουθενά γραμμένους.
Ένα ακόμα βασικό χαρακτηριστικό είναι ότι δεν είμαστε νέοι, αλλά οι ψυχές μας δεν καταλαβαίνουν από τέτοια, γιατί δεν υπήρξαν ποτέ μικρές για να μεγαλώσουν. Εδώ οι ποσότητες και τα μέτρα δεν υπάρχουν και ο χρόνος σταματάει. 

Είμαστε αγνοί και διάολοι μαζί, αντιρρησίες και ριζοσπάστες, μαχητές της ελευθερίας αλλά και αυτοκαταστροφικοί ταυτόχρονα, πεινασμένοι για πάθη και διψασμένη για ζωή και θάνατο. Αντιφατικά πράγματα για πολλούς, για εμάς καθόλου.
Δεν θέλουμε να μας βάζουν σε κουτάκια, δεν ανήκουμε σε ομάδες, πολιτικές στάνες και θέλουμε να σπάσουμε τις κοινωνικές κατηγορίες, να τις τσακίσουμε, να τις ισοπεδώσουμε και να δημιουργήσουμε ένα πολυμορφικό τουρλού, βασισμένο στο σεβασμό της διαφορετικότητας και την ελευθερία σε όλες της της εκφάνσεις. Χρησιμοποιούμε πολλά μοτίβο σαν τους αλιγάτορες και σε όλα τα επίπεδα, εμφανισιακό, σκεπτικό, εκφραστικό και τα λοιπά. Έτσι δύσκολα μας ξεχωρίζεις αλλά άμα τα καταφέρεις, τότε σίγουρα θα είσαι δικός μας.
Δεν είμαστε ούτε πουλιά, ούτε χελώνες, ωστόσο ξέρουμε πολύ καλά να πετάμε, πολλές φορές πάρα πολύ μακρυά και χωρίς σταματημό και άλλες φορές να μένουμε στάσιμοι, ακίνητοι αν είναι ανάγκη, ακόμα και να εξαφανιζόμαστε... Παφ!

Δύσκολα θα μας κάνεις φίλους, μα δύσκολα και εχθρούς, αλλά άμα τα καταφέρεις θα είναι για αιώνια.
Θα μπορούσα να γράψω και άλλα πολλά για εμάς τους ειδικούς Punks, αλλά αυτή τη στιγμή βαριέμαι και έχω ανάγκη από το γαμημένο καφέ μου που τον άφησα στη μέση.

Θα πω κάτι τελευταίο:
Είμαστε κάτι σαν Άγγελοι αλλά ούτε του Χριστού, ούτε του Σατανά...
Μήπως οι Αγγέλοι των ηλιθίων...
 
(η φωτογραφία δεν ξέρω ποίου είναι)
 
 
...

Δεν υπάρχουν σχόλια: