Καλύτερα νεκροί

Τα απορρυπαντικά αλλάξανε τις μυρωδιές των σπιτιών μας

Για πάντα
Και οι δίσκοι μας φθηνά σιντί
Ηλεκτρικά πλυντήρια και εξατμίσεις
Να μπουκώνουνε τα σπλάχνα μας αηδία
Υποδούλωση, μοναξιά και ξεφτίλα
Πολύ ξεφτίλα ρε αδερφάκι μου
Όσο δεν πάει παρά πέρα
Κι όμως πάει
Μέχρι εκεί πέρα που δεν φαντάζεσαι


Όχι δεν θα γράψω για το Φως
Αυτή τη φορά όχι
Θα γράψω για τον έναν, για τον άλλον και για όλους μαζί
Εμάς
Εμάς που τα όπλα τους δεν πήραμε
Που κοιτούσαμε τον Ήλιο μες τα μάτια
Μέχρι που πάγωσε
Κι απομείναμε να κοιτάμε με πείσμα καιρό
Χωρίς να θέλουμε να καταλάβουμε που πάμε
Χωρίς να θέλουμε να δούμε την αλήθεια

Πήραμε πέτρες, σκόνες και υγρά για να ξεχάσουμε
Όνειρα, ελπίδες, αναμνήσεις
Τα φορτώσαμε στον κόκορα ρε αδερφέ
Αρνούμενοι το θάνατο στον οποίο μας υπέβαλαν
Αντιστεκόμενοι παθητικά
Μέσα από πύργους χάρτινους
Καρέκλες δίχως πόδια
Με μια μανία για ζωή
Με μια μανία για θάνατο
Με τσαμπουκά, για τη ζωή που μας έκλεψαν
Αναζητώντας τον τρόπο να την πάρουμε πίσω
Βυθισμένοι στη ματαιότητα
Αυτού του παγωμένου κανίβαλου κόσμου
Της καθημερινής μας κόλασης

Να ζεσταθούμε λιγάκι ρε φίλε
Την παγωνιά στα κόκαλά μας
Τις τρύπες του μυαλού μας να κλείσουμε
Της ψυχής μας
Της καρδιάς μας
Γιατί κάνει ρεύμα πολύ και θα μας πάρει ο διάολος
Μας πήρε ήδη δηλαδή
Πως να σου το πω;
Σχεδόν έχουμε χάσει
Έχουμε χάσει τη ζωή μέσα απ τα χέρια μας
Μας την πήρανε άλλοι
Μας την κλέψανε και την ξεσκίσανε σαν όρνεα
Που διψάνε για αίμα
Για δύναμη
Το απόλυτο και αιώνιο κουμάντο
Τ ακούς αδερφάκι;

Και ξαφνικά τα πάντα είχαν φύγει
Χωρίς να το καταλάβουμε καν
Μετά από τη μεγάλη έκρηξη
Τα σώματά μας γυμνά
Με σημάδια ανεξίτηλα σαν άμμο
Την άμμο που μας περιβάλει
Μια τεράστια γεμάτη θρύψαλα έρημο
Να μας θυμίζει τις πέτρες που σπάγαμε μέχρι να φτιάξουμε τη σκόνη
Τη σκόνη των βλαμμένων αστεριών
Των βολεμένων ανάπηρων..
Και τώρα τίποτα
Να ψάχνεις μόνο για νερό
Και να μην έχεις σάλιο ούτε για να φτύσεις
Τον εαυτό σου τον ίδιο
Που τότε αποκοιμήθηκες
Και τη σαπίλα ερήμην σου προσποιήθηκες
Άμοιρος ευθυνών
Άμοιρος ονείρων
Κάπου στο μέσο χλιαρός
Αναζητώντας σωτήρες, θεούς και δαίμονες
Να σε λυτρώσουν από το θαύμα σου
Την απόλυτη καταδίκη του πρέπει
Να είσαι Άνθρωπος
Με Α κεφαλαίο

Φιλενάδα μην αργείς
Έχουμε μείνει λίγοι
Θα ψάξουμε πρώτα για νερό
Σου έμεινε κουράγιο καθόλου;
Αν όχι, θα πεθάνεις
Αν ναι
Ένας κόσμος καινούριος περιμένει να τον κτίσουμε
Μαζί
Όλοι
Ή να πεθάνουμε μαζί
Όλοι
Διαμαρτυρόμενοι
Για ότι δεν κάναμε
Βλαστημώντας την μοίρα μας
Ξεκοιλιάζοντας τα σπλάχνα μας
Ανάθεμα την ώρα μας
Ίσως αυτό να μας αξίζει
Καλύτερα Νεκροί

Ευχαριστώ το Θείο Τραγί για την εικόνα.

...