Τη μαύρη τύχη βλαστημήσαμε
Και μείναμε μόνοι και λίγοι
Τα τρύπια χέρια μας καλύψαμε
Με οργή και πόνο που θερίζει
Δρόμο διαβήκαμε αδιάβατο
Μα βγήκαμε στην άλλη όχθη
Με άδεια φύγαμε απ το θάνατο
Μ αυλάκια στο σώμα μα στη σκέψη κόψη (κόχη)
Στο μάτι τρέλα και τα δόντια σφιχτά
Να συγκρατούνε το μεγάλο πάθος
Χωρίς ελπίδες, σκοτωμένη χαρά
Δε μας χωρούσε πια ο (κανένας) τάφος
(ρεφρέν)
Καίνε κάστρα και βροντάνε
Οι νεκροί σαν προχωράνε
Σπάνε, κόβουν, βάζουν φωτιά
Και το θάνατο νικάνε
Τη μαύρη τύχη βλαστημήσαμε
Και μείναμε μόνοι και λίγοι
Τα τρύπια χέρια μας καλύψαμε
Με οργή και πόνο που θερίζει
Είδαμε έργα που παιχτήκαν ξανά και
Κανέναν να μη θέλει να τα σταματήσει
Τον κόσμο όλο να τον κάνουν μια χαψιά
Μες τον τρόμο καινό, να μη γουστάρει να ζήσει
(ρεφρέν)
Κι έτσι ράγισαν οι τάφοι
Πριν την τελευταία πράξη
Και τα μαύρα τους φοράνε
Να χαλάσουνε την τάξη
Καίνε κάστρα και βροντάνε
Οι νεκροί σαν προχωράνε
Σπάνε, κόβουν, βάζουν φωτιά
Και το θάνατο νικάνε
τελικά
Μουσική, στίχοι, εκτέλεση, παραγωγή, βίντεο: Δρ Βλαδίμηρος
Λειψία, Ιούλης 2014
Επισκεφθείτε επίσης:
https://www.facebook.com/drvladimiros
http://www.reverbnation.com/ΔρΒλαδίμηρος
...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου